Το φως παίζει
συχνά παιχνίδια παράλογα, δημιουργεί σκιές, αντιθέσεις ...μια ρωγμή στο χρόνο,
δίνει τη δική του παράσταση αιώνες τώρα. Η ομορφιά του δεν περιγράφεται, μονο
φυλλορροεί μέσα στο χρόνο και δίνει τις δικές της απαντήσεις ακόμη και σαν μια
ακτίδα φωτός στο πορτοκαλί πάτωμα.......................
Είναι εκείνες οι στιγμές που ακόμη και το πιο λίγο
γίνεται πολύ, δραπετεύει απ’ όπου έχει κρυφτεί, συρτάρι, ντουλάπι, μπαούλο,
φως, σκιά, νήματα… και αφηγείται τα δικά του. Είναι εκείνες οι στιγμές που
πολλαπλασιάζονται τα ερωτήματα, που βαραίνουν τα ερωτηματικά και τότε το πάτωμα
κι η σκιά πάνω του παίρνει άλλο νόημα, όπως και το ανοιγμένο παράθυρο μια
συγκεκριμένη ώρα του δειλινού, όπως το χρώμα που είχε ο ουρανός μια συγκεκριμένη
ανέφελη μέρα…
«Θέλω
να ξέρεις πως δεν έσβησε,
μέσα
μου η πύρινη ματιά σου
κι
αυτά τα χρόνια που δε μ’ έβλεπες,
εγώ
τα πέρναγα σιμά σου!...»
Μυρτιώτισσα,
Θέλω να ξέρεις...
Influence Festival, Kαρδίτσα, Μάϊος 2015
Τίτλος
έργου: «...ακτίδα..»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου