Είμαι
κομμάτι του χώρου.
...θέλω
να βρω τη δική μου ταυτότητα,θέλω να βρω απαντήσεις
αναμοχλεύω
την μνήμη...ρωγμές και χρόνος...ενώ όλα αλλάζουν
Κοιτάζω:
το χθες , το σήμερα, το αύριο...τα όνειρα ταξιδεύουν....
Μικρές
Αλίκες υπάρχουν κρυμμένες στα κουτιά της μνήμης...
Εδώ
και πολύ καιρό...ζητούσαν, ζητούν, θα ζητάνε πάντα αφορμές
εξωτερίκευσης
για να δείξουν έναν απ’ τους πολλούς εαυτούς τους…
Ο κόσμος
τους.....πικρός, γλυκός, ακραίος, με χρώμα,ή μοναχικός, άλλος…
Ταξίδια
στις χώρες των θαυμάτων, εκεί που ριζώνει η ανθρώπινη ψυχή…
Καθεμιά
τους ονειρεύεται και αποζητά τη μνήμη στο πεθαμένο λικέρ της εφηβείας της…
Στην
αθωότητα των παλιών βιώμάτων, σαν αποκούμπι,σαν αίσθηση,σαν γεύση βύσσινου...το
πεθαμένο λικέρ..και μια απ’ τις πολλές Αλίκες να το αναζητά ως μνήμη, δύναμη
και όνειρο...
Πόσα
όνειρα υπάρχουν, υπήρξαν, θα υπάρχουν;
Το
παρελθόν, ως βιωμένη κατάσταση καραδοκεί και ενεδρεύει.
Το
αντέχουν όλοι; Η κάθε εμπειρία γίνεται παρελθόν.
Μας καλεί
ως καράβι τρικάταρτο σε ταξίδια απίθανα και νοερά.
Η
φαντασία δείχνει το δρόμο...
Για
κάθε Αλίκη...όσο αντέχει η καθεμιά…‘
Όσο
τολμάει να βγει απ’ την εικόνα της.
Όσο
νομίζει πως έχει τη δύναμη να αγγίξει με θάρρος τις μνήμες της…
Όσο πιστεύει,
πως το λικέρ της μνήμης θα την φέρει σε νέους δρόμους…
Για
ν’ ανταμώσει τ’ αγάλματα…
Κι ό,τι
καλό ή μη καλό μπορούν να φέρουν...
Εμπειρίες,
γνώσεις,παλιές εικόνες...
Θα δείξει…
Κάθε
μέρα, κάτι νέο και καινούργιο, μια νέα ελπίδα.
Ταξίδια
για τις Αλίκες και κάθε Αλίκη ...που δεν ξεχνάει τα όνειρα…
Τις
αγαπημένες φωνές του παρελθόντος, που πάντα…
Θα βρίσκονται κρυμμένες στα μύχια του μυαλού
της...
Θα ζουν
σαν χρώμα,σαν ήχος, σαν λικέρ...με μαγικό τρόπο...
όπως
η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων...
Τόσο
απλά...............................................................................
Θεατρικός
χώρος ΦΣΦ Αριστοτέλης, Φλώρινα, Iούνιος
2014
Performance:
« Για την Αλίκη…σαν το πεθαμένο λικέρ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου